اثرات لوپوس دیسکوئید محدود به پوست است. هر چند علائم لوپوس سیستمیک مانند درگیری کلیه و قلب در ۱۰% از افراد واجد لوپوس دیسکوئید نیز مشاهده شده است.
لوپوس اریتماتوزیس سیستمیک، شایعترین نوع بیماری لوپوس است. بیماری خود ایمنی که در آن سلولهای سیستم ایمنی اشتباهاً به بافتهای خود حمله میکند و منجر به بروز التهاب و آسیب بافتی در ارگانهای درگیر میشود. این بیماری میتواند بر روی مفاصل، پوست، مغز، ریهها، کلیهها و رگهای خونی تأثیر بگذارد و بیمار با علائمی مانند مفصل درد، حساسیت و راش های پوستی و مشکلات مربوط به ارگان های داخلی رو به رو شود.
برخی از دانشمندان معتقدند که به دلیل عوامل ژنتیکی، بدن نمی تواند سلول های مرده را از بین ببرد.
قوم بلوچ؛ جامعهای با فرهنگی غنی و تاریخی پر فراز و نشیب
افرادی که لوپوس ندارند، هم ممکن است این آنتی بادی را داشته باشند.
این افراد با خطر جدی مواجه هستند و باید به آنها توجهی ویژه شود.
علاوه بر این، بعضی از داروهای تیروئید، آنتی بیوتیک ها، ضد قارچ ها و قرص های بیماری لوپوس سلنا گومز دهانی کنترل بارداری نیز شرایطی مشابه ایجاد می کنند.
این آزمایش شامل آزمایشات خون و ادرار است، که بطور منظم انجام می شود تا هر گونه مشکل ناشی از لوپوس یا درمان دارویی به سرعت شناسایی شود. یک آزمایش ساده ادرار می تواند نشان دهد که آیا پروتئین یا خون در ادرار وجود دارد یا خیر. این آزمایش می تواند به پزشکان در تشخیص مشکل کلیه ها در مراحل اولیه کمک کند.
به عنوان مثال داروی هیدروکسی کلروکین که می تواند: التهاب را کاهش دهد.
ضایعات معمولی تر «دیسکوئید» هستند و فقط در افراد مبتلا به بیماری فعال دیده میشوند که به محض مشاهده آنها باید به پزشک خود اطلاع داد.
داروها: استفاده طولانی مدت از برخی داروهای خاص، مانند هیدرالازین (آپرسولین)، پروكائین آمید (پروكانیدید) و كینیدین، با ایجاد نوعی از لوپوس معروف به لوپوس اریتماتوز ناشی از دارو ارتباط دارد.
با توجه به چگونگی تاثیر لوپوس بر افراد، راه درمان هم متفاوت است. اگر فرد درمان نشود، دوران عود بیماری ممکن است نتایج مرگ بار به همراه داشته باشد.
This informative article demands extra citations for verification. Be sure to help strengthen this informative article by adding citations to dependable sources. Unsourced product may very well be challenged and removed.
مشکلات خونی و عروقی: لوپوس ممکن است منجر به مشکلات خونی نظیر کاهش تعداد گلبولهای قرمز و افزایش خطر خونریزی یا لخته شدن خون شود. همچنین در مواردی نیز التهاب رگهای خونی رخ میدهد.